"മഹാത്ഭുതം ഒന്നേ കണ്ടോള്ളൂ, ഒന്നു മാത്രം. അതാണ്‌ ശ്രീനാരായണ ഗുരുദേവൻ"

ടുണീഷ്യ എന്നൊരു രാജ്യമുണ്ട്, ഈജീപ്തിനു തെട്ടടുത്താണ് ഈ രാജ്യം, ഇസ്ലാം മതവിശ്വാസികൾ, 1945-50 കാലഘട്ടങ്ങളിൽ നാസറുദ്ദിൻ ഫസുദിൻ എന്ന ടുണീഷ്യക്കാരനായ ഒരു വ്യക്തി ലോകത്തിലെ അത്ഭുതങ്ങൾ കാണുന്നതിനുവേണ്ടി പുറപ്പെട്ടു, യാത്രയിൽ അദ്ദേഹം ഇറാന്റെ തീരത്തെത്തി, അവരുടെ നിസ്കാര സമയത്ത്, ഒരു പ്രാർത്ഥനാഗീതം  ആലപിക്കുന്നു, അവരുടെ പ്രദേശിക ഭാഷയിൽ, ഈ ഗീതം ഏതെന്ന് അന്വേഷിച്ചു അതിന് മറുപടി കിട്ടി, അവിടെ നിന്നും ഇറാക്കിലെത്തി, അവിടെത്തെ കൊച്ചു കുട്ടികൾ പോലും അറബിഭാഷയിൽ ഈ പ്രാർത്ഥനാ  ഗീതം പാടിക്കൊണ്ടു നടക്കുന്നൂ, മറുപടി കിട്ടിയത് ഈ നിൽ നിന്നു കിട്ടിയത് തന്നെ, അറിയുമോ ആ പ്രാർത്ഥന ഏതെന്ന്,

ആത്മോപദേശ ശതകം.

അറിവിലുമേറി അറിഞ്ഞിടുന്നവൻ ത_

ന്നുരുവിലുമൊത്തു പുറത്തുമുജ്ജലിക്കും

കരുവിനു കണ്ണുകളഞ്ചുമുള്ളടക്കി

തെരുതെരെ വീണു വണങ്ങിയോതിടേണം

നാസറുദീൻ ഫസ്രുദ് അന്തംവിട്ടുപോയി, ഒന്നു തീരുമാനിച്ചു, ഈ മഹാഗുരുവിനെ കണ്ടേ മതിയാവൂ... അദ്ദേഹം തമിഴ് നാട്ടിലെ ശിവാനന്ദാശ്രമത്തിലെത്തി, 1950-ൽ. ശിവഗിരിയിലെ ഗുരുവിനെ കാണണം, അദ്ദേഹം സമാധിയായി എന്ന മറുപടിയാണ് കിട്ടിയത്, ആ മനുഷ്യൻ വാവിട്ടു കരഞ്ഞു, നിരാശനായ് നാട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി,

പക്ഷെ ആരാണ് നാരായണ ഗുരുദേവൻ അറിഞ്ഞേ മതിയാവൂ, അയാൾ പ്രാർത്ഥിച്ചു.

നാസറുദീൻ ഫസ്രുദിക്ക് ഗുരു പറഞ്ഞു കൊടുത്തു.

ഭഗവാൻ ഗുരുദേവൻ ഒന്നല്ല, രണ്ടല്ല, പതിമൂന്ന് പ്രാവിശ്യം, ഭഗവാൻ നേരിട്ട് വിവരങ്ങൾ നല്കിയെന്ന്, 

അദ്ദേഹത്തിന്റ മഹാഗ്രന്ഥത്തിൽ രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നൂ, 

ഏഴ് ഭാഗങ്ങളുള്ള പുസ്തകം, അതിൽ അഞ്ചു ഭാഗങ്ങളിൽ മുഴുവനും നിറഞ്ഞു നില്ക്കുന്നു വിശ്വ മഹാഗുരു ശ്രീനാരായണ ഗുരുദേവൻ, 

അദ്ദേഹം എഴുതി 

"ലോകത്തിലെ ധാരാളം അത്ഭുതങ്ങൾ കണ്ടു.. പക്ഷെ മഹാത്ഭുതം ഒന്നേ കണ്ടോള്ളൂ...... ഒന്നു മാത്രം. അതാണ്‌ ശ്രീനാരായണ ഗുരുദേവൻ"